چگونه ما هم همچون شیطان به مقام الهی خود سجده نمی کنیم؟

اگر شیطان به انسان سجده نکرد به این دلیل بود که نفهمید که به روح خداوند باید سجده کند که در کالبد انسان دمیده شده است و او گردن کشی کرد و گفت او را از خاک آفریده ای و مرا از آتش و من بهتر از او هستم در صورتی که جرم شیطان این بود که ندید در این خاک از چه روحی دمیده شده است و حالا همین داستان ادامه دارد زیرا خود ما هم به مقام الهی درون خود با باور نداشتن خودمان و توانایی هایمان به نوعی سجده نمی کنیم

داستان انسان و شیطان، می­تواند داستان امروز من و تو هم می­تواند باشد. آنجا که خداوند انسان را خلق کرد و شیطان گفت: «خَلَقْتَنِي مِن نَّارٍ وَخَلَقْتَهُ مِن طِينٍ: من از آتش خلق شدم و او را از گل آفریدی! من از او برترم». اشکال شیطان این است که در انسان روی خداوند را ندید. جُرمش این بود که در آینه عکس تو ندید وگرنه بر بوالبشری ترک سجود این همه نیست

شیطان نفهمید که خداوند از روح خودش بر او دمیده؛ الان هم اگر ما نفهمیم در این هستی در کالبد من و تو، از روح خداوند در ما دمیده شده، ما هم شیطان هستیم! ما هم در حقیقت ترک سجود کردیم. در وجود ما گوهر الهی وجود دارد و خداوند از وجود خودش در ما دمیده است. چرا وقتی فرشتگان به خدا می­گویند این بشر در زمین خون می­ریزد و در زمین بیداد می­کند، برای چه او را خلق می­کنی؛ خدا می­گوید من چیزی می­دانم که شما نمی­دانید.
چون از روح خودش در ما دمیده است.

وقتی ما به مقام انسانی وجود خودمان برسیم، انسانی معنوی، شاداب، ثروتمند و شاداب خواهیم شد. در این مسیر شیطان مرتب در گوش ما زمزمه می­کند: « نمی­شود، نمی­توانی، خبر نداری که اوضاع بسیار بد و خراب است!». او این وسوسه­ها را می­کند چون حسادت می­کند، او دشمن قسم خورده ماست.

قسم خورده است که: «به عزتت قسم من همه آنها را اغوا می­کنم.» در مسیر موفقیت همین دشمن قسم­خورده اجازه حرکت به شما نمی­دهد. یکی از این مسیرهای موفقیت ما، عبادت است، راز و نیاز با خداوند است، نماز است، صلوه است. نماز که در دین ما بسیار توصیه شده: «اسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَة» وقتی ما قامت می­بندیم که نماز بخوانیم هزار فکر و خیال به ذهن ما هجوم می­آورد. تا به حال فکر کرده­اید چرا این اتفاق می­افتد؟ چون ما بعد از آن می­خواهیم سجده کنیم، و شیطان به سجده ما حسادت می­کند. سجده­ای که خودش باید بر روح الهی انسان انجام می­داد و نداد. او شروع می­کند به وارد کردن انواع هجمه­های فکری، تا سجده ما را خراب کند.

در مسیر موفقیت هم همین­طور است، او ما را با خبرهای مختلف احاطه می­کند تا جلوی ما را بگیرد. اخبار منفی را در گوش ما زمزه می­کند. در حالیکه اینها حقیقت ندارد. واقعیت، فقط حقیقت ناب الهی است. وقتی که فقط به خداوند توکل و توسل کنیم و به مسیر درست الهی خودمان برویم خداوند خرسند می­شود و می­گوید من چیزی می­دانستم که شما فرشتگان نمی­دانستید. او در ما دیده که ما موفق می­شویم، در ما دیده که به مقام جانشینی خودش، به مقام اشرف مخلوقات خودش می­رسیم. به همین خاطر باید این مسیر را ادامه دهیم، در این مسیر گول شیطان را نخوریم. یادمان باشد که اگر به مقام خودمان پی نبریم به نوعی ما هم عین شیطان هستیم؛ زیرا او هم به مقام انسانی پی نبرد و در ما روی الهی را ندید.

حالا وقتی ما در خودمان این روی الهی و گوهر الهی را ببینیم، بسیار قدرتمند می­شویم و کارهای بزرگ می­کنیم.  دیگر نمی­گوییم نمی­شود و ممکن نیست. حرکت می­کنیم و کاری می­کنیم و می­دانیم که از روح خداوند در ما دمیده شده که با آن می­توانیم کن فیکون کنیم.