چگونه با غُر زدن برکت و نعمت بیشتر را از خود دور کردیم؟

یک مطلب بسیار مهمی را می‌خواهم برای خودم بگویم، یعنی به خودم یک بار دیگر بگویم و به شما عزیزان. با هم گوش کنیم. غر زدن ممنوع. اگر من و تو جزو آدم‌هایی هستیم که باور می‌کنیم جزو انسان‌هایی هستیم که موفق می‌شویم، ثروتمند می‌شویم، به خواسته‌های خود می‌رسیم، یکی از رفتارهای شایسته و یکی از رفتارهای بایسته این است که غر زدن را ترک کنیم. متاسفانه ما خیلی اهل غر زدن هستیم. خود من! شاید ما ایرانیها! اصلا عادت کردیم غر بزنیم.

چرا غر می‌زنیم؟!

غر زدن یعنی: «من از این شرایط راضی نیستم، من نمی‌خواهم! چرا این طوری است! چرا آن جوری است!» همین طور، چرا؟ چرا؟ چرا؟ در صورتی که انسانی که می‌خواهد در مسیر موفقیت قدم بردارد، به جای این که بگوید چرا این طور است، چرا آن طور است؟ چگونه می‌توانم آن را حل کنم.

یک مسئله‌ای پیش آمده، من چگونه می‌توانم آن را حل کنم. یک مسئله‌ای پیش آمده و من چگونه می‌توانم حلش کنم. نه این که بگوید چرا این بلا بر سر من آمده است. اتفاقا می‌گوید این فرصت است تا من خودم را قوی کنم، خودم را شکوفا کنم. پس از این به بعد اگر شرایط نامساعدی جور می‌شود، اخباری، رفتاری، چیزهایی از محیط که می‌بینیم الان دوباره به دنده غر زدن می‌افتید، همین الان ترمز دستی غر زدن را بکشم، بدانم که الان باید آرام باشم. آرامش خودم را حفظ کنم. اصلا با غر زدن چیزی حل نمی‌شود. چرا این طور شد؟ چرا آن طور شد را بگذارم کنار و بگویم خب الان این طور شده. و بپرسم چگونه می‌توانم این مسئله را به خوبی حل کنم. وقتی آرام باشم و غر نزنم اتفاقا راه حل‌ها می‌آید. راه حل‌های معنوی می‌آید، ایده­ها می‌آید، خلاقیت‌ها رو می‌شود، وجود ما، گوهر وجودی ما چنان شکوفا می‌شود که می‌گوید بیا این راه حل. کنار هر مسئله صد راه حل هم خدا خودش بسته مسئله و مشکل را این گونه در زندگی ما ارایه کرده است.

هر قفلی کلیدی دارد!

همان طور که امام حسن عسکری علیه‌السلام می‌فرمایند که خداوند هیچ بلا و مصیبتی را برای بنده‌اش نمی‌فرستد مگر این که آن را در هاله‌ای از نعمت بفرستد. می‌شود این طور تعبیر کرد که هر بلایی که امروز پیش آمده در کنارش پر از ایده است و پر از هاله‌ای نعمت‌ها است، نعمت‌هایی که اگر یک قفل است صد کلید هم در کنارش توسط خداوند تعبیه شده است.  فقط کافی است که برداریم و قفل‌های زندگی‌مان را باز کنیم و راه حل پیدا کنیم. در این صورت ما دیگر آدمی نیستیم که غر بزنیم. شرایط نامساعد پیش آمده، به جای غر زدن، الان فرصتی است که خودم را امتحان کنم، خودم را شکوفا کنم، یک فرصتی است غر نزدن را تمرین کنم. از الان به بعد نمی‌خواهم غر بزنم.

آدمی که غر غرو است، مرتب می‌پرسد چرا این طور شد، چرا آن طور شد. از یک بچه مدرسه‌ای در نظر بگیرید که از مشق مدرسه‌اش غر می‌زند تا انسان بزرگی که رسیده به دانشگاه از رئیس و کارمند غر می‌زند. از همه شرایط زندگی که در آن قرار داریم می‌توانید بهانه‌ای برای غر زدن پیدا کنیم. چرا این ماشین دارد بوق می‌زند؟ چرا ترافیک است؟ چرا این طوری است، چرا آن طوری است؟ چراها را ول کنید. بگویید چگونه من الان می‌توانم در این شرایط یک انسان مفید باشم. یک انسان موثر باشم. یک انسانی باشم که به جای این که نق بزنم، غر بزنم بگویم نه الان این مسئله برای من پیش آمده، برای ما پیش آمده و برای زندگی ما پیش آمده و من به جای این که یک انسان غر زن باشم، غر نمی‌زنم! آرام می‌گیرم و این که چرا این طور شده را رها می‌کنم و فکر می‌کنم که چگونه می‌توانم این مسئله را حل کنم

غر زدن را پاکسازی کوانتومی کن!

با هم برویم این مسئله را پاکسازی کنیم. یکی از چیزهایی که در پاکسازی کوانتومی در دوره‌مان می‌گوییم این شخصیت کوانتومی یا رفتارهای جدید است که در دوره پیشرفته درباره‌اش صحبت می‌کنم. توصیه می‌کنم دوره پاکسازی کوانتومی را شرکت کنید تا بتوانید رفتارهایی را داشته باشید که بیشترین پالس و سیگنال مثبت و ارتعاش مثبت را به جهان هستی بفرستید و بازتابش را دریافت کنید.

یادمان باشد که غر زدن یکی از بدترین نوع ارتعاشاتی است که توسط من و شما به هستی می‌رود. و هر چه سنگ است مال پای لنگ است. هر چه اتفاق بد می‌افتد برای کسی که مرتب دارد غر می‌زند بیشتر می‌افتد. کسی که هی می‌گوید چرا این طور شد چرا آن طور شد بلاها و مصیبت بیشتری هم بر سرش می‌آید. چون خودش است که این را به جهان هستی و کائنات سفارش می‌دهد. کائنات هم می‌گوید خب از این دست می‌خواهی باز هم بگیر! باز هم بگیر! یک سنگ دیگر و یک چوب دیگر لای چرخ او می‌گذارد. همین طور ما را زمین می‌گذارد و ما در چرخه غر زدن‌های بیشتر قرار می‌گیریم.

از این پس به جای غر زدن یک انسانی هستم که همان چیزهایی که باعث می‌شود من غر بزنم، همان‌ها را فرصت‌هایی بدانم که تمرین غر نزدن را شروع کنم. بگویم که این طور شده، چطور راه حل‌ها را پیدا کنم. خودم را شکوفا کنم. و بتوانم از عهده این مسائل بیرون بیایم و آرام آرام از دشت این زندگی بیرون بروم و از سوی قله‌ موفقیت بالا روم.