چه کنم که در گرداب این عالم، خدای مهربان دستم را بگیرد؟

خداوند دستگیر ما است

دختری با پدرش می‌خواستند از یک جویبار عبور کنند.

پدر گفت که: «دخترم، دستم را بگیر که با هم برویم.»

دختر گفت: «نه پدر لطفا تو دست من را بگیر!»

 پدر گفت: «چه فرقی می‌کند؟»

دختر جواب داد: «من دستانم کوچک است و اگر دستان تو را بگیرم، ممکن است آن‌ها را رها کنم. ولی اگر تو دست من را بگیری، به هیچ عنوان آن را رها نمی‌کنی. چون تو قوی هستی پدر.»

این داستان در واقع بسیار جالبی برای امروز ما است. چه قدر حاضر هستیم دستمان را یک انسان قوی‌تر بگیرد، یک نیروی قوی‌تر بگیرد، یک نیروی قوی‌تر از خودمان بگیرد؟ یک نیروی مافوق خودمان دستمان را بگیرد؟ آن نیرو کسی نیست جز خدای مهربان.

ای خدا دست ما را بگیر. اگر او دست ما را گرفت، دیگر او رها نمی‌کند. چون او قادر مطلق است. من دوست دارم امروز شما را دعوت کنم با هم دیگر از خدا بخواهیم و طلب کنیم که: «خدایا دست ما را بگیر. در گرداب این عالم از هر موقعی بیشتر ما به تو نیاز داریم. دست ما را بگیر که در حرکت در مسیرهای زندگی از مسیر پرت نشویم. نیفتیم. خدایا دست ما را بگیر.»

اگر دستمان را به دست خدا دادیم، مطمئن باشید که اگر از او خواستیم دستمان را می‌گیرد. او خیلی وقت است که دستانش را به سوی ما دراز کرده است. ما هستیم که یک جورهایی از او دور شویم. ما مثل آن دختر نخواستیم که دست‌مان را بگیرد. حالا بگوییم که: «خدای مهربان، ای که از تمام پدر و مادرهای این عالم، از تمام نیروهای این عالم بالاتری، و بالاترین نیروی این عالمی، و قدرت این عالم هستی و قدرت مطلق هستی، دست ما را بگیر.»

خداوند منتظر ما است

او منتظر است. او خودش گفته است که: «ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ : بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را.» و در آیات دیگر بارها و بارها آدرس داده است که: «نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ: ما از رگ گردن به شما نزدیک‌تریم» من کنار شما هستم. اگر از او خواستیم که دست ما را بگیرد، می‌گیرد. وقتی دستمان را گرفت حرکت می‌کنیم. یکی از ذکرهای بسیار اعظم و عالی که می توانیم به خدا بگوییم که دست ما را بگیر این است که بگوییم» « فَاللَّهُ خَيْرٌ حَفِظاً وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ: خداوند بهترین محافظان و رحم‌کننده‌ترین رحم‌کنندگان است» خداوند أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ است، أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ یعنی بخشنده‌ترین و مهربان‌ترین است. او می‌تواند حافظ ما باشد. «خدایا ما را حفظ کن! در برابر تمام بلاهای این عالم، تمام خطاهای خودمان، در مقابل تمام گناهانی که داریم، در برابر تمام اشتباهاتی که می‌رویم، خدایا تو باید در این گرداب عالم دست ما را بگیری.»

اگر فَاللَّهُ خَيْرٌ حَفِظاً وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ را در وجودمان بیدار کردیم، و باور کردیم که اوست که می تواند بهترین حافظ باشد و بالاترین حفاظت‌کننده از ما باشد یعنی این که او دست ما را گرفته است. این باور قلبی در واقع ما را به او وصل می‌کند. حدیثی می‌خواندم که فرموده بودند: «من نزد گمان بنده‌ام هستم. اگر در مورد من باور دارد و گمان خیر دارد، من کنارش هستم و او را حفظ می‌کنم.» ببینید این چه قدر قشنگ است. اگر گمان دارید و باور می‌کنید که خداوند دست من و شما را گرفته و می‌گیرد و حافظ ما است، و بالاترین قدرت است و مهربان است و أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ است و بالاترین است، آن موقع است که می‌بینیم در گرداب این عالم پشت‌مان به یک جایی بند است، انگار به جایی وصل هستیم.

خداوند همیشه در دست‌رس است

خودمان، خودمان را وصل کرده‌ایم. چون ماییم که خواسته‌ایم. اول ما باید طالب باشیم. دست‌مان را به سمتش ببریم. آن موقع ببینیم که دست‌مان را می‌گیرد. دست‌مان را بگیر یک جورهایی همان دعا است. ببینید من الان دستم را بالا می‌برم و می‌گویم خدایا دست من را بگیر. من الان دعا کردم. هر دعای دیگر هم یعنی خدایا دست ما را در برابر این مشکلات بگیر. دست ما را برای رسیدن به خواسته‌هایمان بگیر. خدایا ما را ببر. خدایا ما را به سرمنزل مقصود، به مدینه فاضله‌ای که دوست داریم به آن برسیم ببر. به آن‌چه که تو ما را برای آن خلق کردی، به آن‌چه که ما استحقاق و لیاقت رسیدن به آن را داریم، خدایا ما را به سویش ببر.

این چنین است که قدرت الهی و عشق الهی دست ما را گرفته و احساس می‌کنیم واقعا وصل شده‌ایم. دوستان خداوند همیشه سیم ارتباطی‌اش را به سمت پایین وصل کرده، ما خودمان کلید و دکمه را قطع کرده‌ایم. برگشتیم و نگاهش نمی‌کنیم. به سمتش برگردیم، به سمت نورش برگردیم. در آن صورت وقتی آن کلید را زدیم، آن وقت می‌بینیم که او دستش دراز بوده، او همیشه آماده بوده، همیشه و هر لحظه منتظر بنده‌اش بوده، و هر لحظه می‌گوید که بیا.

من اگر بخواهم با یک بزرگی، با یک بلند مرتبه‌ای تماس بگیرم، چطور می‌توانم؟ همین‌طور که نمی‌شود! باید بروم به سازمان او، به اداره‌اش، یا تلفن که اصلا نمی‌شود! ولی خداوند بالاترین قدرت این عالم است که هر موقع به او زنگ بزنیم، هر موقع بخواهیم با او ارتباط بگیریم، منتظر ما است. نه خطش اشغال است، نه می‌گوید من نیستم، همیشه هست

خداوند ما را نجات‌ می‌دهد

پس خدای مهربان ما را به این درک و معرفت برسان، که یک قدم من به سمت تو به جلو بیایم. به سمت آسمان، به سمت تو بیایم و بدانم که تو هستی. کنار ما هستی، و کمک‌مان میکنی. مطمئن باشید که خدای مهربان منتظر ما است. همین الان دستمان را به سمتش ببریم و بگوییم خدایا دست ما را بگیر. در این گرداب عالم، در این ناکجاآباد زندگی که نمی‌دانیم داریم چه می‌کنیم و از در و دیوار که احساس می‌کنیم که مشکلات دارد ما را تحت فشار قرار می‌دهد، خدایا تو دست ما را باید بگیری تا بتوانیم از این جویباران عبور کنیم. از این سیل‌ها عبور کنیم. دست‌مان که در دست تو باشد ما را رها نمی‌کنی. خدایا ما را به این معرفت برسان. کمکمان کن که فقط شعار نباشد. بلکه عملکرد واقعی ما و معرفت وجودی ما  باشد.

آنگاه می‌بینیم که چگونه دست ما را می‌گیرد و چگونه ما را با سمت خودش، و به سمت هدف‌ها و آرزوهای متعالی مادی و معنوی ما عبور می‌دهد و می‌برد. آن‌جاست که می‌بینیم چه قدر سریع عبور می‌کنیم، چه قدر قدرتمند شدیم، چه قدر وصل شدیم، چه قدر حالمان خوب شده است.

چون وقتی خودمان را به نور متصل کردیم، تمام تاریکیهای وجود ما، تمام غم‌ها، افسردگی‌ها، نگرانی‌ها، ترس‌ها، شک‌ها، تردید‌ها، همه بدی‌های ما، با نور وجود خداوند است که آن تاریکی به روشنی تبدیل می‌شود. خدایا ما را به سمت خودت ببر. حال خوب را تقدیم به شما می‌کنم. همه با هم برای تعجیل فرج مهدی فاطمه (عج) دعا کنیم.