چه حکمتی است که گاهی این قدر پر شور و گاهی بی حال هستیم؟

جواب این سوال مهم را با استناد به این شعر زیبای سعدی بررسی می کنیم که: یکی پرسید از آن گم کرده فرزند که ای روشن گهر پیر خردمند*** ز مصرش بوی پیراهن شنیدی چرا در چاه کنعانش ندیدی؟*** بگفت احوال ما برق جهان است دمی پیدا و دیگر دم نهان است*** گهی بر طارم اعلی نشینیم گهی بر پشت پای خود نبینیم*** اگر درویش در حالی بماندی سر دست از دو عالم برفشاندی*** و تجربه هر دو حالت، حکمت خدا برای یک زندگی بهتر است

سلام به دلهای پاک شما عزیزان، دقت کرده اید که بعضی اوقات سرحال، شاد و پرانرژی هستیم و ارتباط بسیار عالی با خداوند برقرار میکنیم و احساس سپاسگزاری و شکرگزاری بالایی داریم ولی بعضی وقتها میخواهیم خدا را شکر کنیم ولی نمیتوانیم و حس و حالی را نداریم. همه ما داستان زیبای حضرت یعقوب (ع) و حضرت یوسف (ع) را شنیده ایم. وقتی میخواستند پیراهن حضرت یوسف(ع) را نزد حضرت یعقوب (ع) بیاورند، آن حضرت فرمود: من بوی پیراهن حضرت یوسف (ع) را از مصر استشمام میکنم ولی زمانی که حضرت یوسف (ع) درون چاهی در کنعان بود، آن حضرت بوی حضرت یوسف (ع) را احساس نکردند. سعدی شاعر بزرگ کشورمان این موضوع را در اشعارش بیان میکند:

یکی پرسید از آن گم کرده فرزند           که ای روشن گوهر پیر خردمند

ز مصرش بوی پیراهن شنیدی              چرا در چاه کنعانش ندیدی؟

بگفت احول ما برق جهان است            دمی پیدا و دیگر دم نهان است

گهی بر طارم اعلی نشینیم                  گهی بر پشت پای خود نبینیم

اگر درویش در حالی بماندی                  سر دست از دو عالم برفشاندی

گم کرده فرزند در این شعر اشاره به حضرت یعقوب (ع) دارد که بوی پیراهن حضرت یوسف (ع) را از مصر متوجه میشود ولی وقتی حضرت یوسف (ع) در چاه کنعان بود متوجه حضور او نشدند. حضرت یعقوب (ع) در پاسخ به این سوال گفتند: احوال ما همانند برق است، یک لحظه ما حالت روشنایی را داریم و در بعضی مواقع خاموش هستیم. در واقع احوال و داستان همه انسانها اینگونه است و این پاسخ همه سوالات ما می باشد که چرا یک لحظه حسمان خوب است و گاهی حس و حال خوبی نداریم.

گاهی وقتها آنچنان حالمان خوب میشود که بر اوج اعلی میرویم و به خداوند نزدیک میشویم و به نوعی احساس میکنیم کل کائنات در زیر دست ما قرار دارد ولی گاهی اوقات اینگونه نیستیم. به طور کلی این موضوع از حکمت خداوند می باشد. اگر همه ما در مسیر سیر و سلوک الی الله قرار بگیریم و حال بسیار خوبی را داشته باشیم، احوال یکسانی ایجاد میشود که به مرور زمان این حال خوب برای ما عادی و طبیعی به نظر میرسد و به نوعی این حال خوب از بین میرود همانند کسانی که غرق در نعمت هستند و قدر نعمت های خود را نمیدانند ولی افرادی که نعمتی را از دست میدهند، قدر نعمتهای خود را میدانند.

گاهی اوقات بر اساس حکمت خداوند، چیزی از ما گرفته میشود. خداوند احوال ما را به نوعی آفریده که مواقعی با شور و نشاط هستیم و احساس شکرگزاری داریم ولی بعضی اوقات حس سپاسگزاری ما از بین میرود. من میخواهم به شما بگویم اگر روزایی حالمان خوب نیست، ناراحت نباشیم زیرا اگر سرما نباشد گرما معنا پیدا نمیکند، اگر تاریکی وجود نداشته باشد، روشنایی معنی پیدا نخواهد کرد، اگر سیاهی نباشد، سپیدی معنا پیدا نمیکند، اگر فقری نباشد، ثروت و نعمت معنایی ندارند و اگر خشکسالی نباشد، برکت، فراوانی و بارش رحمت الهی معنا پیدا نمیکند، پس خداوند در واقع به این صورت ما را مورد آزمایش قرار میدهد.

همانطور که خداوند در داستان حضرت یوسف (ع) 7 سال خشکسالی و بعد از آن 7 سال فراوانی و نعمت را در کنار هم قرار میدهد. خداوند زندگی و احوال ما را به نوعی مانند برق آفریده است. روشنایی برقی که در طول روز خاموش می باشد و در هنگام شب مورد استفاده قرار میگیرد. روشنایی وجود ما نیز به این صورت گاهی افزایش و کاهش می یابد، پس نباید نگران شویم زیرا این از حکمت خلقت خداوند است که ما را اینگونه خلق کرده است.

اگر ما متوجه این موضوع باشیم در مواقعی که حالمان بد است میدانیم که الان زمانی است که باید تاریکی را تحمل کنیم. خدایا وجود ما را روشن نما تا پرانرژی باشیم و از مواقعی که حالمان خوب نیست، غمگین نباشیم زیرا ما میتوانیم از این شرایط عبور کنیم و حال خوبی را به دست آوریم چرا که آفرینش جهان به این شکل می باشد.

وقتی این اتفاق برای حضرت یعقوب (ع) افتاده است، ما بندگان عادی خداوند نیز به این شکل خلق شده ایم و احساسات در تمامی انسانها، گاهی اوقات کم و زیاد میشود و این از حکمت خلقت خداوند می باشد. برای شما عزیزان، بهترینها را آرزو میکنم، منتظر مطالب بسیار عالی از طرف ما باشید، شاد و پرانرژی باشید، خدا یار و نگهدار شما باشد، یا علی مدد.

مشاهده ویدئو های بیشتر