چگونه با پاکسازی توقع و انتظار از دیگران، آرام می شویم؟

سلام به دلهای پاک شما عزیزان موضوعی که میخواهم در رابطه با آن مطالبی را عرض کنم عنوانی به نام پاکسازی توقع و انتظار است. توقع و انتظار از چه چیزی؟ توقع و انتظار ما از دیگران. خیلی اوقات ما به افراد زیادی خوبی میکنیم و بعد به جای اینکه خوبی پس بگیریم هیچ چیزی دریافت نمیکنیم و شر افراد به ما میرسد، به نوعی که میگوییم دستمان نمک ندارد. این جمله که دست من نمک ندارد را همین الان کنار بگذاریم. دست خیر داشتن کار بسیار خوبی است.

اگر در لحظاتی از زندگی شروع به انجام کار خیر کردیم، آن کار خیر به تنهایی توسط ما انجام نشده است، بلکه خیر توسط خداوند که در وجود ما شعبه دارد آمده است و خداوند آن را به ما ماموریت داده تا انجامش دهیم پس از این بابت باید شاکر خداوند باشیم که توانستیم به بهترین شکل آن کار خیر را انجام دهیم و نباید از خداوند و دیگران طلبکار باشیم.

 من کار خیری برای یکی از عزیزان انجام دادم و او را در پروژه ای بسیار حمایت کردم و در یک مکالمه تلفنی که کمتر از یک دقیقه بود چنان بهم ریختگی بین من و آن فرد ایجاد شد و تمام خوبی های چند ماهه من به آن فرد، یکدفعه در عرض یک دقیقه از بین رفت و من احساس کردم که چرا و به چه علت به این فرد خوبی کردم. من که خودم ادعا میکنم مدرس مباحث معنوی و پاکسازی کوانتومی هستم با خودم گفتم: خدایا چرا با من این رفتار را کرد، من که به او خوبی کردم؟ به این جواب رسیدم که من از این فرد توقع و انتظار داشتم.

 توقع و انتظار داشتن از بندگان خدا کار بسیار اشتباهی است. ما امروز میخواهیم این کار را کلا کنار بگذاریم. ما فقط باید از منبع خیر محض یعنی خداوند مهربان انتظار داشته باشیم چون او هیچ ادعایی نمیکند. اگر کار خیری کردیم به واسطه خداوند بوده که آن را برای ما روزی و حواله کرده است تا انجام دهیم و خداوند حتما در جای عالی به ما پاسخ آن کار خیر را خواهد داد. به قول سعدی شاعر عزیز کشورمان:

 تو نیکی میکن و در دجله انداز                که ایزد در بیابانت دهد باز

میدانیم که با یاری رساندن به دیگران، خداوند حتما ما را کمک خواهد کرد و در کتاب قرآنش فرموده است که کار خیر را به صورت عالی حساب میکنم. والدینی که فرزندانشان را از نوزادی بزرگ میکنند و سختی های زیادی در این راه میکشند تا بچه ها بزرگ شوند و متاسفانه در پایان میبینیم آن فرزندان که میتوانیم من و شما هم باشیم، آن پدر و مادر را به خانه سالمندان میبرند و دیگر حالشان را نیز نمیپرسند و به کل رهایشان میکنند. والدین با خدمت به فرزندنشان توقع و انتظار دارند که در سنین پیری آنها را کمک و نگهداری کنند.

اگر ما به جای آن والدین و افراد کهنسالی که در خانه سالمندان هستند باشیم، اگر ما نیز مانند آنها از دیگران توقع و انتظار داشته باشیم داستان زندگی ما نیز اینگونه میشود پس نباید توقع و انتظار از بندگان خدا داشته باشیم. هر بنده ای در وجودش یک شعبه الهی و یک شعبه نفسانی یا شیطانی دارد. اگر شعبه الهیش تغذیه بیشتری داشته کند و در واقع یک انسان معنوی باشد خیرش به همه میرسد. ولی وقتی شر ما به دیگران میرسد مربوط به بخش نفسانی ما می باشد.

در واقع ما روی هیچ انسانی نمیتوانیم حساب کنیم. خیری که فردی به ما میرساند از جانب خودش نبوده بلکه از بخش معنوی الهی وجودش بوده است. خداوند در آیات 29 سوره حجر و 72 سوره ص میفرماید: فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ هنگامی که کار آن را به پایان رساندم، و در او از روح خود (یک روح شایسته و بزرگ) دمیدم، همگی برای او سجده کنید. پس کار خیر از جانب آن بخشی است که خداوند از روح خودش در ما دمیده است.

ممکن است خیر انسانها به ما رسیده باشد یا ما به دیگران خیر رسانده باشیم. پس از این به بعد توقع و انتظارمان را از سایرین کاملا پاکسازی کنیم و باید بدانیم که اگر کار خیری کرده ایم دستمان نمک دارد چرا چون آن کسی که دست به من داده است یدالله، یعنی دست خداوند است و دست خداوند بوده که ما توانستیم به دیگران خدمت کنیم. در قسمتی از آیه 88 سوره هود آمده است: وَ مَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أُنِيبُ و توفیق من جز به خدا نیست! بر او توکل کردم؛ و به سوی او بازمی‌گردم!

 پس ما هیچ توفیقی برای انجام کار خیر نداریم مگر این که خداوند به ما داده باشد. شاید توقع و انتظار نداشتن از دیگران کار خیلی سختی باشد ولی ما باید آن را تمرین کنیم. نباید از بندگانی توقع داشت که ممکن است لحظات دیگر نفس و شیطان درونیشان بر آنها چیره شود و در یک لحظه تمام خوبی های ما را فراموش میکنند و همه چیز را نابود میسازند. مثل این کار مانند مثل گاو 9 من شیرده می باشد که 9 من شیر میدهد ولی در آخر یک لگد میزند و شیرش را میریزد.

گاهی اوقات بندگان خدا هم خوبی های بسیاری به ما میکنند ولی در یک لحظه همه آنها را خراب میکنند و میروند. یادمان باشد اگر از دیگران خوبی میگیریم حتما باید آن را جبران کنیم و بدانیم که آن را از طرف خداوند گرفته ایم. خوبی به دیگران مربوط به بخش الهی وجودمان می باشد. در واقع خداست که خوبی میکند و خود ما به تنهایی نیستیم.

خداوند در ما حلول میکند و به نوعی خداوند در ما به جریان می افتد تا بتوانیم کار خیری را انجام دهیم. خدا ما را به کانال انرژی خودش برای خیر رساندن به دیگران تبدیل میکند و خود او هم به موقع، در بهترین مکان، در همین دنیا و دنیای باقی پاسخ آن را به ما خواهد داد. از این به بعد تصمیم بگیریم که توقع و انتظار از بندگان خدا را برای همیشه از وجودمان پاکسازی کنیم. شاد و پرانرژی باشید، خدانگهدار.