چگونه باورهای محدود کننده ما را از بهشت خدا دور می کند؟

سلام به شما عزیزان، من خودم را در یک حصار و زندان خاصی میبینم که اطرافم میله های کشیده شده است و از خدا میخواهم که مرا کمک کند تا بتوانم از زندان باورهای محدود کننده وجودم رهایی یابم. داستان بسیار جالبی از جبران خلیل را میخواهم برای شما بیان کنم. جبران خلیل مینویسد: به جنگل بسیار زیبایی رفتم و در آنجا درختان میوه و نهرهایی را می دیدم که هر لحظه که جلوتر می رفتم جلوه ها و زیبایی های بیشتری را مشاهده میکردم.

در کنار یک درخت بسیار زیبا، نهری وجود داشت که در آنجا قفسی بود که وقتی به قفس نزدیک شدم، دیدم پرنده داخل قفس مرده است. آن پرنده در یک بهشت و جنگلی بسیار زیبایی که پر از نعمت و فراوانی، دانه، میوه و آب بود، مرده و متاسفانه کسی آن پرنده را در این جنگل رها کرده بود و چون آب و غذایی به پرنده نرسیده، پرنده در قفسش مرده بود. داستان زندگی ما نیز دقیقا اینگونه است.

ما قفسی ساخته ایم و با میله هایی خودمان را زندانی کرده ایم. باورهای محدود کننده و نمیشود و نمیتواندهایی برای خودمان قرار داده ایم که به واسطه این قفس و شیطان درونیمان اطراف ما را فرا گرفته اند. شیطان دشمن قسم خورده ما است و نمیخواهد ما حس آزادی و پرواز عالی بر روی دشت و بهشتی که خداوند به ما عطا کرده است را تجربه کنیم و به نوعی او، ما را در قفس باورهای محدود کننده خودمان زندانی کرده است.

ما، در باورهای محدود کننده نمیتوانم و نمیشودها، هیچ چیزی را نمیبینم و به هیچ دانه، آب و غذایی نمیرسیم ولی میتوانیم از این زندان رها شویم و من امروز از شما میخواهم که زندان باورهای محدود کننده مان را بشکنیم و از آن بیرون بیاییم و در این دشت عالم، خودمان و استعدادهایمان را کشف کنیم و نعمت های اطرافمان را که خداوند برای ما خلق کرده است را بنگریم و از آنها استفاده نماییم.

ما، میخواهیم از تنمان و زندان باورهای محدود کننده رهایی یابیم و یک انسان جدیدی شویم تا بتوانیم لذتهای دنیا، شادی و آزادی را به شکل دیگری لمس کنیم و از نعمت های الهی بهره ببریم. ما، دیگر نمیخواهیم در قفس تن خود زندانی باشیم بلکه خواهان آزادی و رهایی هستیم زیرا در قفسی که خودمان را محبوس کرده ایم و به نوعی در آن قرار گرفته ایم، به هیچ چیزی نخواهیم رسید.

خداوند، استعدادهای فراوانی در وجود همه ما قرار داده است و هر آنچه که برای رسیدن به اهدافمان لازم داریم را برای ما فراهم کرده است، فقط ما باید از این قالب ذهنی و زندان تنی که خودمان، وجودمان را در آن قرار داده ایم نجات پیدا کنیم. خدایا برای خودم و تمام کاربران عزیزم دعا میکنم تا بتوانیم از زندان باورهای محدود کننده خودمان بیرون بیاییم و فراوانی، نعمتها و هر آنچه که تو برای ما خلق کرده ای را کشف نماییم و به مقام جانشینی تو دست یابیم و به مقام اشرف مخلوقاتی خودمان برسیم.

دوست دارم برای ظهور مولایی که خواهد آمد تا به تک تک انسانهای روی زمین کمک کند تا  بتوانند  استعدادهایشان را کشف کنند و به نوعی از این قفس باورهای محدود کننده خود خارج شوند دعا میکنم. وظیفه همه این است که برای آمدن و فرج امام زمانمان دعا کنیم و بدانیم که دعای ما بی تاثیر نخواهد بود و حتما در این عالم اثرگذار است.

 این کلام حضرت مهدی (عج) است که میفرماید: اگر شیعیان ما، به اندازه یک لیوان آب تشنه ما بودند، ما ظهور میکردیم. تشنه آمدن آن حضرت باشیم تا ظهور به وقوع بپیوندد و همه ما بتوانیم در این دشت پر از نعمت و بهشتی که خداوند در این عالم و در عالمی بالاتر برای ما، خلق کرده، به سعادت و خوشبختی دنیا و آخرت برسیم. برایتان دعا میکنم، شاد و پرانرژی باشید، خدا، یار و نگهدار شما باشد، یا علی مدد.