چرا یک انسان معنوی همیشه حال دلش خوبه و عصبانی نمی شود؟

سلام به دلهای پاک شما عزیزان، امروز میخواهم مطلب خاصی را خدمت شما ارائه کنم تا ان شاء الله به یک بینش و نگرشی عالی در زندگی ما تبدیل شود و کمکمان کند تا بتوانیم در تمام مراحل زندگی موفق شویم. وقتی ما یک انسان معنوی هستیم و رابطه خوبی با خداوند داریم، حال دلمان خوب است به طوری که از کسی نمی رنجیم. من این نکته را بارها در زندگیم تجربه کرده ام، هر موقع که به نوعی اتصال روحی معنوی قدرتمندی با خداوند ندارم و یاد خدا در دلم پدیدار نیست، ناگهان عصبانی میشوم و به شدت می رنجم.

یک ارتباط بسیار جالب وجود دارد، اینکه وقتی ما انسان معنوی هستیم و ارتباط الهی خوبی داریم، از کسی یا چیزی نمی رنجیم چون ما به خداوند متصل هستیم ولی وقتی بعد نفسانی و شعبه شیطانی، درون ما وجود دارد، می رنجیم و سریع عصبانی میشویم، به قول سعدی شاعر بزرگ کشورمان:

غم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد              ساقیا باده بده شادی آن کاین غم از اوست

اگر ما عارف و معنوی شویم، غم و شادی دنیا هیچ تفاوتی برای ما ندارد و همه چیز به نوعی برای ما عالی میشود. اگر میخواهیم همیشه حال دلمان خوب باشد، باید حال معنوی داشته باشیم. بهم ریختگی و عصبانیت وجود ما، نشانه عدم ارتباط ما با خدا است و ما میتوانیم از این فرصتها برای استخراج خوبیها استفاده نماییم. در آیه 28 سوره رعد آمده است: أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ، آگاه باشید تنها با یاد خدا دلها آرامش می یابد.

پس یاد خدا و اتصال الهی ما باعث آرامش و حال خوب میشود و عصبانی شدن ها و رنجیدنهای ما، نشانه متصل نبودن ما به خدا و فراموش کردن یاد او است. این نشانه ها باید ما را سریع به خدا بازگردانند تا خدا ما را سرشار از عشق و مستی الهی خود کند و در این صورت تغییری در وجود ما ایجاد میشود تا حال دلمان را خوب نماید. أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ، خدایا از شر شیطان رجیم و از شر هوای نفسمان به تو پناه میبریم، در این لحظه که ما اینگونه از خداوند درخواست میکنیم، خداوند منتظر ما است و شاید سریعتر از حالتهای دیگر ما را بپذیرد و به آغوش بگیرد.

در یک حدیث قدسی خداوند با بنده اش اینگونه درد و دل میکند: ای بنده، من نسبت به تو به گونه ای هستم که گویی هیچ بنده ای غیر از تو ندارم ولی تو نسبت به من به گونه ای هستی که مرا فراموش کرده ای، ای بنده از تو شر، بدی، گناه و خطا به سمت من می آید و از جانب من هر آنچه خیر، خوبی، برکت و نعمت است به سمت تو میرسد. این حدیث قدسی مصداقی برای آیه 79 سوره نساء می باشد که میفرماید: مَا أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَ مَا أَصَابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ، هر خيرى كه به شما رسد از جانب خداست و هر آنچه شرى و بدی است از جانب خودتان است.

خداوند همیشه منتظر ما است و خودش در آیه 60 سوره غافر فرموده است: ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ مرا بخوانید تا دعای شما را اجابت کنم. پس در لحظانی که عصبانی شده ایم و حال دلمان خوب نیست، به آغوش خدا پناه ببریم و او را در زندگیمان دعوت کنیم و بگوییم خدایا ما میخواهیم متصل به تو باشیم و در این صورت، جریانی از عشق، نور و فراوانی الهی ما را سرمست و ثروتمند این عالم میکند. چه خوب است که ما با نشانه هایی متوجه قطع ارتباطمان با خدا میشویم و باید بدانیم افراد، خبر و اتفاقات بد، ماموران خدا هستند تا ما را متوجه قطع ارتباطمان با خداوند کنند.

با توجه به آیه 134 سوره آل عمران که میفرماید: الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ الْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَ الْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ، همانها که در توانگری و تنگدستی، انفاق می‌کنند و خشم خود را فرو می‌برند و از خطای مردم درمی‌گذرند و خدا نیکوکاران را دوست دارد. خداوند در این آیه نشانه های افراد مومن را بیان کرده است. افراد مومن، کسانی هستند که اگر کسی به آنها بدی میکند، خشم و ناراحتی و خشم خود را فرو میبرند و از بدی مردم درمیگذرند. خدا بخشنده و مهربان است و همه ما نیز باید این صفتها را در خودمان پدیدار کنیم.

در صورتی که فردی به ما بدی کرد، در مرحله اول باید خشم خود را فرو ببریم، در مرحله دوم او را ببخشیم و با خدا ارتباط بیشتری برقرار کنیم و در مرحله سوم به او خوبی کنیم زیرا ما با داشتن معنویت و پناه بردن به خداوند، صاحب گنج و نعمتهای فراوان شده ایم و باید از نعمتهایمان، به دیگران هم ببخشیم تا برکت و روزی بیشتری از سمت خدا برای ما جاری شود. انسان مومن از همه بدی ها و انسانهای بد که باعث رنجیدن او شده اند، گنج استخراج میکند و این یک نگاه و نگرش معنوی می باشد.

هر چه معنویت ما بیشتر شود، شیطان هم بیشتر در وجود ما کار میکند تا ما را گمراه کند پس باید مراقب باشیم زیرا شیطان همیشه در کمین ما است. ما باید دعا کنیم و خدا کمک بخواهیم تا بتوانیم مراحل بالا را به طور عملی اجرا نماییم و به قول فردوسی شاعر بزرگ کشورمان:

بزرگی سراسر به گفتار نیست                     دو صد گفته چون نیم کردار نیست

داستانی زیر بیانگر این است که انسان عارف و معنوی عصبانی نمیشود و همیشه حالش خوب است. در زمانهای قدیم عارف درستکاری بود و همسرش نیز میدانست او انسان بی نظیری است و روزی تصمیم گرفت عارف را امتحان کند و همه خدماتی که به عارف میداد را حذف کرد. همسرش همیشه ظرف آب را آماده میکرد و در اختیار عارف میگذاشت ولی روزی او، ظرف آب را پنهان کرد و وقتی عارف به او گفت: ببخشید ظرف آب همیشه آماده بود، زن گفت: من مسئول ظرف آب شما نیستم، عارف عصبانی نشد و بالاخره ظرف آب پیدا کرد.

وقتی عارف میخواست از چاه آب بردارد تا در ظرف بریزد، مشاهده کرد که سطل آب درون چاه نیست و به همسرش گفت: سطل آب کجاست؟ و او پاسخ داد: من مسئول چاه و سطل آب شما نیستم. عارف که نتوانست کاری انجام دهد شروع به گریه کرد. همسرش علت گریه او را جویا شد. عارف گفت: من به درگاه خداوند گریه میکنم زیرا تو خدمات بسیاری را برای من انجام میدادی و من آنها را فراموش کرده بودم و شکرگزار خدمات تو نبودم و از خداوند میخواهم، مرا به خاطر خوبی همسرم ببخشد. عارف در این آزمایش پیروز شد و همسرش مشاهده کرد که او واقعا در آخرین لحظات هم عصبانی نشد.

کسی که به روح الهی متصل میشود و انرژی الهی را دریافت میکند، نباید از کسی برنجد و عصبانی شود. در لحظاتی که عصبانی، غمگین و افسرده میشویم باید بدانیم در این مواقع شیطان برای ما دام پهن کرده است و میخواهد ما از خدا دور کند. پیامبر اکرم (ص) میفرمایند: الْمُؤْمِنُ كَیّس، مؤمن زرنگ است و زرنگی ما این است که از تمام غم، افسردگی ها و عصبانی شدنها به خدایی پناه ببریم که مرکز انرژی، شادی و ثروت است.

اگر به خدا پناه ببریم، همان موقع آغوشش را برای ما باز میکند زیرا او منتظر ما است تا وجود ما را سرشار از انرژی، شادی و روزی بی حساب کند. همه ما میتوانیم با پناه بردن به خداوند و راه حلهایی معنوی، سرمست و شاد شویم و حال دلمان را خوب کنیم و در این صورت است که از کسی نمیرنجیم. دوستتان دارم، همگی با هم برای آمدن مهدی موعود (عج) دعا کنیم و بگوییم: اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج. شاد و پرانرژی باشید، خدانگهدار و یا علی مدد.